حافظ:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند بخارا را

صائب تبریزی:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

شهریار:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را
هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

محمد عیادزاده:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟
و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلاً
که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را
فقط می خواستند این ها، بگیرند وقت ما ها را.....؟؟؟

حوا به جای سیب ،دوبادام در بهشت
گر میل می نمود پس از شام در بهشت
جای من و تو این برهوت عطش نبود
بودیم سرخوش از نفس جام در بهشت
باور کنید حضرت حق نیز شاعر است
ور نه نبود اینهمه ایهام در بهشت
تشبیه کرده شاخ گل ایستاده را
چون شاعران به حوری گلفام در بهشت
حوا اگر اسیر هوسهای خود نبود
بودیم ما سراسر ایام در بهشت
بگذار بگذریم از این داستان ،رسید
پسغام از جهنم وپیغام از بهشت

ای مومنان،پیاله ی تان را بیاورید
پهلو گرفت کشتی خیام در بهشت

مسافر...

دلم گرفته ... دلم عجیب گرفته است و هیچ چیز ... نه این دقایق خوشبو که روی شاخه نارنج میشود خاموش ... نه این صداقت حرفی که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست...

نه ... نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی رهاند...

و فکر میکنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد...